DĘGA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Dęga

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Dężyna

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Dężanka

komentarz: Formant -yna tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Dęga RymNPol I 133

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Dęga, od ap. dęga 'pręga, szrama; tęcza' Sstp, SXVI, także 'moc, siła' SGP

• niederywowane
Dęga

Denga

Wariant z realizacją samogłoski nosowej -ę- jak -en- (zgodnie z wymową)

• USA / liczba wystąpień: 120 / źródło: http://britishsurnames.co.uk/surname/dega/stats
• Francja / liczba wystąpień: 94 / źródło: http://www.journaldesfemmes.com/nom-de-famille/nom/62297/dega.shtml
• Niemcy / liczba wystąpień: 32 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Hiszpania / liczba wystąpień: 19 / źródło: http://www.ine.es/apellidos/formGeneral.do?vista=4
• Norwegia / liczba wystąpień: 4 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Belgia / liczba wystąpień: 3 / źródło: https://familienaam.be/Dega
• Słowacja / liczba wystąpień: 2 / źródło: http://slovniky.juls.savba.sk/?w=denga&s=exact&c=La9d&d=priezviska&ie=utf-8&oe=utf-8#

Poza granicami Polski w formie adaptacji graficznej Dega (bez znaku diakrytycznego), Denga (oddanie wymowy nazwiska).

• K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny / rok: 1999/ tom: I