GAŁDA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Gałda

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Gałdzina

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Gałdzianka

komentarz: Formant -ina tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Gałda 1660, XVIII AntrP I 543
• Gałdzina 1789 AntrP I 543
• Regina Gałdzianka 1799 GóSan 180
• Adalbertus Gałda 1826 GóSan 142

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Gałda , od prasłow *gal'da 'krzyk, hałas'
• od nazwy własnej
  • odimienne
    lub Gałda, od im. Gaudenty, łac. Gaudentius, (: łac. cognomen Gaudens, od gaudeo, -ere 'cieszyć się, radować się' ICh)
• pochodzenia obcego
  lub Gałda, Gauda, od pruskiej. n. os. Gaude Gottsch 280

• niederywowane
Gałda

Galda, Gauda

Warianty graficzne

• Niemcy / liczba wystąpień: 336 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Czechy / liczba wystąpień: 140 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Galda/hustota/
• USA / liczba wystąpień: 119 / źródło: http://britishsurnames.co.uk/surname/galda/stats
• Słowacja / liczba wystąpień: 12 / źródło: http://slovniky.juls.savba.sk/?w=galda&c=d56e&d=priezviska
• Szwecja / liczba wystąpień: 2 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Galda

Poza granicami Polski w formie adaptacji graficznej Galda (bez znaku diakrytycznego).

• H. Górny, Nazwiska mieszkańców wybranych miejscowości dawnej ziemi sanockiej w świetle interferencji etniczno-językowej (XV-XIX w.) / rok: 2004
• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2007/ tom: I