GĘBA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Gęba

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Gębina

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Gębianka

komentarz: Formant -ina tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Symon Gamba 1366 SSNO II 102
• Gęba, Gemba 1519, XVII, XVIII AntrP I 550
• Gębina 1603 AntrP I 550

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Gęba, od ap. gęba 'twarz; usta; grzyb pasożytniczy, huba' Sstp, SXVI, także 'człowiek o wielkich wargach lub twarzy' SXVI

• niederywowane
Gęba

Gemba (zob.)

Wariant oddający graficznie wymowę samogłoski nosowej ę przed spółgłoską zwartą b

• Niemcy / liczba wystąpień: 88 / źródło: http://legacy stoepel.net/en/Default.aspx
• Włochy / liczba wystąpień: 8 / źródło: http://www.gens.info/italia/it/turismo-viaggi-e-tradizioni-italia?t=cognomi&cognome=Gemba&x=0&y=0#.XRc1BP7grIU
• Słowacja / liczba wystąpień: 4 / źródło: https://slovnik.juls.savba.sk/?w=gemba&c=V24c&d=priezviska
• Belgia / liczba wystąpień: 2 / źródło: https://familienaam.be/Geba
• Czechy / liczba wystąpień: 2 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Gemba/hustota/
• Wielka Brytania / liczba wystąpień: 1 / źródło: http://britishsurnames.co.uk/surname/gemba/stats

Poza granicami Polski w formie Gębą (bez znaku diakrytycznego ), Gemba (oddanie wymowy nazwiska ).

• Słownik staropolskich nazw osobowych / rok: 1968/ tom: II
• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2007/ tom: I