JAŚ

forma żeńska równa formalnie męskiej: Jaś

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Jasiowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Jasiówna

komentarz: Formant -owa tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -ówna odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie kobiety używają zwyczajowo.

• Jaś // Jasz 1502, XVII, XVIII AntrP II 115
• Infans Petri Jas 1749 NZłot I 213
• Adalbertus Jas 1785 GóSan 146

• od nazwy własnej
  • odimienne
    Jaś, od n. os. Ja-ś, dawniej Ja-sz skrócenie od im.. Jan, a to od im. biblijnego pochodzenia hebrajskiego Jan (: hebr. Jeho-chanan 'Jahwe jest łaskawy' ), łac. Ioannes, Iohannes, wschodniosłow. Ioan, Iwan, ICh, lub od słowiańskich imion złożonych, zaczynających się na Ja-, takich jak Jaromir, Jarogniew, Jaczemir, por. NAp

• derywowane
• z sufiksem
  Ja-ś

Jas

Wariant graficzny

• Niemcy / liczba wystąpień: 536 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Czechy / liczba wystąpień: 12 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Ja%C5%9B/hustota/
• Szwecja / liczba wystąpień: 5 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Jas
• Dania / liczba wystąpień: 3 / źródło: http://www.danskernesnavne.navneforskning.ku.dk/personnavne.asp
• Słowacja / liczba wystąpień: 1 / źródło: https://slovnik.juls.savba.sk/?w=jas&s=exact&c=P5db&d=priezviska#

Poza granicami Polski w formie adaptacji graficznej Jas (bez znaku diakrytycznego), Jasch.

• por. ISD: Jan

• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2009/ tom: II
• H. Górny, Nazwiska mieszkańców wybranych miejscowości dawnej ziemi sanockiej w świetle interferencji etniczno-językowej (XV-XIX w.) / rok: 2004
• L. B. Sudakiewicz, Słownik nazwisk mieszkańców Ziemi Złotowskiej / rok: 2011/ tom: I