KORDA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Korda

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Kordzina

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Kordzianka

komentarz: Formant -ina tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Korda 1557 AntrP II 282
• Johann Korda, szewc 1867 NOpol 165

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Korda, od ap. korda 'sznur, którym przepasywali się zakonnicy; miara długości' SL, SW
• od nazwy własnej
  • odimienne
    lub Kord-a, od n. os. Kord (: ap. kord 'krótki miecz' Sstp, SXVI)

• derywowane
• z końcówką fleksyjną w funkcji formantu
  Kord-a < n. os. Kord
• niederywowane
lub Korda < ap. korda

Kurda (zob.)

Wariant fonetyczny z podwyższoną artykulacją głoski o (-o- > -u-) przed r

• Czechy / liczba wystąpień: 353 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Korda/hustota/
• Niemcy / liczba wystąpień: 304 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Słowacja / liczba wystąpień: 69 / źródło: https://slovnik.juls.savba.sk/?w=korda&s=exact&c=ab5c&d=priezviska#
• Szwecja / liczba wystąpień: 11 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Korda
• Dania / liczba wystąpień: 4 / źródło: http://www.danskernesnavne.navneforskning.ku.dk/personnavne.asp

• ISD: Korda (tu inne etymologie)
• por. DFD: Kord
• por. też ISD: Cord

• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2009/ tom: II
• D. Lech, Nazwy osobowe dziewiętnastowiecznych mieszkańców Opola / rok: 2004