KUNA

Ogólna liczba: 3744

Kobiety: 1899

Mężczyźni: 1845

Ranga: 1342

Województwa
  1. LUBELSKIE / 764
  2. ŚLĄSKIE / 519
  3. MAZOWIECKIE / 407
  4. ŁÓDZKIE / 358
  5. MAŁOPOLSKIE / 344
  6. PODKARPACKIE / 292
  7. DOLNOŚLĄSKIE / 200
  8. ZACHODNIOPOMORSKIE / 166
  9. WIELKOPOLSKIE / 145
  10. KUJAWSKO-POMORSKIE / 127
  11. POMORSKIE / 104
  12. ŚWIĘTOKRZYSKIE / 71
  13. OPOLSKIE / 71
  14. WARMIŃSKO-MAZURSKIE / 66
  15. LUBUSKIE / 61
  16. PODLASKIE / 49
Powiaty:
  1. PUŁAWSKI / 208
  2. LUBLIN / 155
  3. LUBELSKI / 148
  4. ŁÓDŹ / 136
  5. M.ST.WARSZAWA / 119
  6. LIMANOWSKI / 118
  7. KOLBUSZOWSKI / 97
  8. RADOM / 68
  9. TARNOGÓRSKI / 61
  10. RZESZOWSKI / 59
  11. BRZESKI / 55
  12. GORLICKI / 54
  13. WROCŁAW / 52
  14. ŁÓDZKI WSCHODNI / 52
  15. BYTOM / 49
  16. RZESZÓW / 49
Gminy:
  1. M. LUBLIN / 155
  2. LIMANOWA / 93
  3. KOLBUSZOWA / 77
  4. M. RADOM / 68
  5. KURÓW / 58
  6. KOŃSKOWOLA / 54
  7. PUŁAWY / 53
  8. TUSZYN / 50
  9. M. RZESZÓW / 49
  10. M. BYTOM / 49
  11. M. KRAKÓW / 46
  12. ŁÓDŹ-BAŁUTY / 44
  13. M. RYBNIK / 43
  14. TARNOWSKIE GÓRY / 43
  15. M. PIEKARY ŚLĄSKIE / 42
  16. ABRAMÓW / 35

forma żeńska równa formalnie męskiej: Kuna

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Kunina

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Kunianka, Kunówna

komentarz: Formant -ina tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym. Natomiast nazwiska z odojcowskim formantem -ówna kobiety używają zwyczajowo.

  • Kuna RymNPol I 490
  • Cuna, sellator (Posnaniensis) 1380 SSNO III 194
  • Bona ... Pauli Cuna de Calovo ...in districtu Plonensi 1497 SSNO III 194
  • Johannes Kvna (de Antiqua Sandecz) 1522 AntrP II 311
  • (Nowy Targ) Szymona Kuny w Orawskiey uliczy 1602 AntrP II 311
  • Sophia Kunina (de Kielce) 1625 AntrP II 311
  • Marinam Kunowna (de Kielce) 1642 AntrP II 311
  • Kasper Kuna, kmieć w Wielkiey Zeleznikowei 1664 AntrP II 311
  • Lustracyja miasta JKM ... Starey Warszawy ... Domy pod murami pałacu Krasińskich ... pan Jerzy Kuna, stolarz 1754 AntrP II 311
  • inter Christianus Kuna 1766 NZłot I 283

  • od wyrazu pospolitego
    • przezwiskowe
      Kuna od ap. kuna 'nazwa zwierzęcia o cennym futerku; skórka tego zwierzęcia', też 'nazwa daniny na Rusi i różnych przedmiotów, przypominających kunę; dawne narzędzie tortur, obręcz żelazna, zakładana na szyję' Sstp, SXVI, NAp
  • od nazwy własnej
    • odimienne
      lub Kun-a, od niemieckiego im. Konrad ( > stwniem. Cuonrad, Conrad, Cunrad, por. stwniem. kuoni 'odważny, dzielny' i rat 'rada; dający radę, doradca' ICh, NGerm).

  • derywowane
    • z końcówką fleksyjną w funkcji formantu
      Kun-a < im. Konrad
  • niederywowane
  • lub Kuna < ap. kuna

Kunna

Wariant graficzny z -nn- o niskiej frekwencji (6 nosicieli)

Nazwisko obecnie najbardziej popularne na Lubelszczyźnie i w jej sąsiedztwie, a także na Górnym Śląsku (katowickie). Na terenie Czech i Słowacji prawdopodobnie nazwisko rodzime. Poza granicami Polski także w formie adaptacji graficznej Kunna.

  • K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny / rok: 1999/ tom: I
  • Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2009/ tom: II
  • Słownik staropolskich nazw osobowych / rok: 1971/ tom: III
  • L. B. Sudakiewicz, Słownik nazwisk mieszkańców Ziemi Złotowskiej / rok: 2011/ tom: I