KOGUT

forma żeńska równa formalnie męskiej: Kogut

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Kogutowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Kogutówna

inne: Kogucicha (forma gwarowa)

komentarz: Formant -owa tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -ówna odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie kobiety używają zwyczajowo. Nazwiska odmężowskie z formantem -icha (charakterystyczne na Kresach Wschodnich) znane są w języku mówionym.

• Ager iacet inter Albertum Kogoth (!) et inter Nicolaum Szwirkoth 1477 SSNO III 45
• Albertho Kogut 1490 SSNO III 45
• Kogut, Ko(c)hut 1599, XVII, XVIII AntrP II 268
• Kohutowa 1684 AntrP II 268
• Kogucicha, Kohucicha 1757 AntrP II 268

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Kogut, od ap. kogut, kohut 'samiec ptaka domowego' SXVI , przenośnie także 'kobieciarz' SW

• niederywowane
Kogut

Kohut (zob.), Kohot, Kochut, Koguc (zob.)

Warianty fonetyczne nazwiska nawiązujące w większości do gw. ap. kohut

• USA / liczba wystąpień: 1596 / źródło: http://www.britishsurnames.co.uk/
• Niemcy / liczba wystąpień: 120 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/?name=Kogut
• Hiszpania / liczba wystąpień: 59 / źródło: http://www.ine.es/apellidos/formGeneral.do?vista=4
• Dania / liczba wystąpień: 47 / źródło: http://www.danskernesnavne.navneforskning.ku.dk/
• Norwegia / liczba wystąpień: 30 / źródło: https://www.ssb.no/
• Francja / liczba wystąpień: 14 / źródło: http://www.journaldesfemmes.com/nom-de-famille/
• Australia / liczba wystąpień: 12 / źródło: http://www.britishsurnames.co.uk/
• Czechy / liczba wystąpień: 11 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Kogut/hustota/
• Szwecja / liczba wystąpień: 8 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Kogut
• Holandia / liczba wystąpień: 5 / źródło: http://www.meertens.knaw.nl/nfd/
• Włochy / liczba wystąpień: 4 / źródło: http://www.gens.info/italia/it/turismo-viaggi-e-tradizioni-italia#.U_RdCCdpfOA
• Belgia / liczba wystąpień: 3 / źródło: www.familienaam.be
• Szwajcaria / liczba wystąpień: 2 / źródło: http://www.verwandt.ch/

• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2009/ tom: II
• Słownik staropolskich nazw osobowych / rok: 1971/ tom: III