KUBA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Kuba

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Kubina

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Kubianka

komentarz: Formant -ina tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Kuba 1541, XVII, XVIII AntrP II 304
• Robert Kube 1879 NOpol 171

• od nazwy własnej
  • odimienne
    Kuba, skrócenie od im. biblijnego Jakub (: hebr. Ja'aqob 'którego Bóg ochrania, wspiera' ICh). Imię Jakub bardzo popularne w średniowieczu w związku z kultem św. Jakuba Apostoła, którego grób znajdował się w Compostelli, będącej słynnym miejscem pielgrzymkowym ("route de saint Jacques" - droga św. Jakuba).

• niederywowane
Kuba

Kóba (zob.)

Wariant graficzny z -ó- w miejsce -u- oddający dawną pisownię imienia

• Czechy / liczba wystąpień: 1605 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Kuba/hustota/
• Niemcy / liczba wystąpień: 936 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Słowacja / liczba wystąpień: 541 / źródło: https://slovnik.juls.savba.sk/?w=Kuba&s=exact&c=ld04&cs=&d=priezviska#
• Szwecja / liczba wystąpień: 9 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Kuba
• Dania / liczba wystąpień: 5 / źródło: http://www.danskernesnavne.navneforskning.ku.dk/personnavne.asp
• Norwegia / liczba wystąpień: 5 / źródło: http://www.ssb.no/navn

Poza granicami Polski także w formie adaptacji graficznej Kubba.

• DFD: Kuba
• por. ISD: Kubach

• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2009/ tom: II
• D. Lech, Nazwy osobowe dziewiętnastowiecznych mieszkańców Opola / rok: 2004