KULA

Ogólna liczba: 10540

Kobiety: 5303

Mężczyźni: 5237

Ranga: 345

Województwa
  1. ŚLĄSKIE / 2616
  2. MAŁOPOLSKIE / 1426
  3. PODKARPACKIE / 967
  4. LUBELSKIE / 820
  5. DOLNOŚLĄSKIE / 724
  6. ŁÓDZKIE / 686
  7. ŚWIĘTOKRZYSKIE / 615
  8. WIELKOPOLSKIE / 443
  9. MAZOWIECKIE / 425
  10. ZACHODNIOPOMORSKIE / 420
  11. OPOLSKIE / 401
  12. POMORSKIE / 348
  13. LUBUSKIE / 260
  14. KUJAWSKO-POMORSKIE / 241
  15. WARMIŃSKO-MAZURSKIE / 144
  16. / 28
Powiaty:
  1. KRAKÓW / 361
  2. RYBNIK / 259
  3. CZĘSTOCHOWA / 245
  4. M.ST.WARSZAWA / 202
  5. WROCŁAW / 180
  6. LUBARTOWSKI / 178
  7. CIESZYŃSKI / 177
  8. PAJĘCZAŃSKI / 154
  9. KĘPIŃSKI / 152
  10. SOSNOWIEC / 151
  11. OLKUSKI / 149
  12. WIELUŃSKI / 149
  13. BIERUŃSKO-LĘDZIŃSKI / 149
  14. LEŻAJSKI / 149
  15. DĘBICKI / 147
  16. KATOWICE / 143
Gminy:
  1. M. KRAKÓW / 361
  2. M. RYBNIK / 259
  3. M. CZĘSTOCHOWA / 245
  4. M. SOSNOWIEC / 151
  5. M. KATOWICE / 143
  6. M. LUBLIN / 120
  7. LEŻAJSK / 118
  8. M. KIELCE / 107
  9. M. ŻORY / 104
  10. SKALBMIERZ / 96
  11. M. MYSŁOWICE / 94
  12. CZARNY DUNAJEC / 94
  13. MIELEC / 90
  14. M. GLIWICE / 85
  15. M. DĄBROWA GÓRNICZA / 84
  16. M. TARNÓW / 83

forma żeńska równa formalnie męskiej: Kula

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Kulina, Kulowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Kulanka

komentarz: Formant -ina tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym. Nazwiska odmężowskie z formantem -owa kobiety używają je zwyczajowo.

  • Test(is) ... Arnoldus Kula 1269-1273 SSNO III 190
  • Nicolaum dictum Kula 1383 SSNO III 190
  • Micosch faber fideiussit pro marito Culowe 1400 SSNO III 193
  • (Testis) Potrek Cula 1401 SSNO III 190
  • Kula 1508, XVII, XVIII AntrP II 309
  • Kulowa 1558 AntrP II 310
  • Kulina 1565 AntrP II 310
  • Kulanka 1565, XVII AntrP II 309
  • Ignac Kula 1894 NOles 74
  • Anton Kulla, szewc 1894 NOpol 173
  • Kulla 1895 NOles 74

  • od wyrazu pospolitego
    • przezwiskowe
      Kula, od ap. kula 'przedmiot w kształcie kuli; pocisk ; laska, kij' Sstp, SXVI, także gw. 'głowa; ktoś kulawy' SW
  • pochodzenia obcego
    lub Kula, od niem. n. os. Kulle, Kula (: śrdniem. kule 'pałka, maczuga', lub niem. derywat od im. Nicolaus, pol. Mikołaj, Gottsch 391)

  • niederywowane
  • Kula

Kulla

Wariant nazwiska z podwojoną spółgłoską l (geminacja)

Poza granicami Polski także w formie adaptacji graficznej Kulla.

  • Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2009/ tom: II
  • Słownik staropolskich nazw osobowych / rok: 1971/ tom: III
  • D. Lech, Nazwy osobowe dziewiętnastowiecznych mieszkańców Opola / rok: 2004