LUBIŃSKI

forma żeńska równa formalnie męskiej: Lubiński

forma żeńska z formantem paradygmatycznym -a: Lubińska

• Lubieński, Lubiński 1503, XVII, XVIII AntrP II 363
• Lubieńska, Lubińska fem. 1598, XVIII AntrP II 363
• inter Josephum Lubinski 1781 NZłot II 23

• od nazwy własnej
  • odmiejscowe
    Lubiń-ski, od n. m. Lubień, bydg., gm. Dragacz, kal., gm.Lisków, nowosąd., gm. Lubień, piotr., gm. Rozprza, płoc., gm. Łęczyca, Lubień Kujawski, włoc., mto, Lubieniec, Lubieńce w d. pow. stryjskim, dziś na Ukrainie (SG)

• derywowane
• z sufiksem
  Lubiń-ski < n. m. typu Lubień, Lubieniec, Lubieńce; suf. -ski wskazywał pierwotnie na pochodzenie z danej miejscowości lub jej posiadanie

• Niemcy / liczba wystąpień: 576 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Słowacja / liczba wystąpień: 41 / źródło: http://slovniky.korpus.sk/
• Norwegia / liczba wystąpień: 12 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Szwecja / liczba wystąpień: 8 / źródło: http://www.scb.se/Pages/NameSearch____259432.aspx
• Dania / liczba wystąpień: 6 / źródło: http://www.danskernesnavne.navneforskning.ku.dk/personnavne.asp
• Czechy / liczba wystąpień: 3 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Lubinski/hustota/

Poza granicami Polski w formie adaptacji graficznej Lubinski (bez znaku diakrytycznego), Lubinsky.

• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2009/ tom: II
• L. B. Sudakiewicz, Słownik nawisk mieszkańców Ziemi Złotowskiej / rok: 2012/ tom: II