LITWA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Litwa

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Litwina

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Litwianka

komentarz: Formant -ina tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Niczco Litwa 1372 SSNO III 271
• Litwa 1531, XVII, XVIII AntrP II 360
• Litwianka fem. 1650, XVIII AntrP II 361
• Litwina fem. 1714 AntrP II 361

• od nazwy własnej
  • odetniczne
    Litwa, od n. państwa Litwa, od litewskiego Lietuva ( być może od lit. wyr. posp. lietus 'deszcz' lub od nazwy rzeki Leita), tu w znaczeniu 'ludzie litewscy, Litwini' SL, pierwotnie rzeczownik zbiorowy, który przeszedł także na nazwę kraju, por. NEtn

• niederywowane
Litwa

• Słowacja / liczba wystąpień: 76 / źródło: https://slovnik.juls.savba.sk/?w=litva&c=y4a3&d=priezviska
• Niemcy / liczba wystąpień: 64 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Dania / liczba wystąpień: 3 / źródło: http://www.danskernesnavne.navneforskning.ku.dk/personnavne.asp
• Szwecja / liczba wystąpień: 3 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Litwa

Poza granicami Polski także w formie adaptacji graficznej Litva.

• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2009/ tom: II
• Słownik staropolskich nazw osobowych / rok: 1971/ tom: III