MAKAREWICZ

forma żeńska równa formalnie męskiej: Makarewicz

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Makarewiczowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Makarewiczówna

komentarz: Formant -owa tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -ówna odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie kobiety używają zwyczajowo.

• Makarewicz RymNPol II 58
• Makarewicz 1662, XVIII AntrP II 421

• od nazwy własnej
  • odimienne
    Makar-ewicz, od im. Makar, zob. Makar notowanego na Kresach Wschodnich (: Makary, od gr. Μaκáριος) NCh 91

• derywowane
• z sufiksem
  Makar-ewicz; suf. -ewicz w funkcji patronimicznej

Makarowicz

Wariant morfologiczny z obocznym sufiksem -owicz ma 147 nosicieli mieszkających przede wszystkim w woj. wielkopolskim, w którym Makarewicz występuje rzadko

• USA / liczba wystąpień: 601 / źródło: http://www.britishsurnames.co.uk/
• Niemcy / liczba wystąpień: 68 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Szwecja / liczba wystąpień: 20 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Makarewicz
• Norwegia / liczba wystąpień: 18 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Australia / liczba wystąpień: 14 / źródło: http://www.britishsurnames.co.uk/
• Francja / liczba wystąpień: 12 / źródło: http://www.geopatronyme.com/cgi-bin/carte/nomcarte.cgi?nom
• Belgia / liczba wystąpień: 12 / źródło: www.familienaam.be
• Hiszpania / liczba wystąpień: 8 / źródło: http://www.ine.es/apellidos/formGeneral.do?vista=4
• Dania / liczba wystąpień: 3 / źródło: http://www.danskernesnavne.navneforskning.ku.dk/personnavne.asp

Wśród nazwisk motywowanych przez imiona staropolskie i chrześcijańskie wyróżnić można dwie podstawowe grupy: 1) formalnie równe pełnym lub skróconym, zdrobniałym formom imion, 2) powstałe od różnych imion w drodze derywacji słowotwórczej lub paradygmatycznej. Często nie można jednoznacznie stwierdzić czy mamy do czynienia z transonimizacją (przejściem z kategorii imion do kategorii nazwisk) czy z utworzeniem nazwiska w drodze derywacji. Podstawami tego typu nazwisk są najczęściej pełne i zdrobniałe imiona chrześcijańskie, rzadziej pełne lub skrócone imiona staropolskie. Nazwiska odimienne wywodzą się z deskrypcji opisowych mówiących o stosunku dwóch osób do siebie lub o charakterystyce konkretnej osoby. Pierwsze, tzw. patronimiczne, w drodze rozwoju doprowadziły do powstania konstrukcji syntetycznych z sufiksami –icz, -owicz, -ewicz, później też –ak, -an, -czyk i innymi sufiksami z podstawowym –k-, wyrażającymi relację ojciec-syn. Nazwiska te uległy stabilizacji w XVII-XVIII w. i potocznie kojarzone są z nazwiskami mieszczan (w tej grupie społecznej występowały najczęściej). Drugie wywodzą się z deskrypcji imię + imię, przy czym imię występujące na drugim miejscu stawało się potencjalnym nazwiskiem niezależnie od tego, czy pełniło pierwotnie funkcję drugiego imienia, patronimu czy zdrobniałej, spieszczonej formy pełnego imienia. Poza granicami Polski także w formie adaptacji graficznej Makarewitz.

• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2009/ tom: II
• K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny / rok: 2001/ tom: II