MANIA

Ogólna liczba: 2925

Kobiety: 1482

Mężczyźni: 1443

Ranga: 1823

Województwa
  1. WIELKOPOLSKIE / 1031
  2. POMORSKIE / 425
  3. ŚLĄSKIE / 357
  4. LUBUSKIE / 209
  5. DOLNOŚLĄSKIE / 196
  6. ŁÓDZKIE / 143
  7. KUJAWSKO-POMORSKIE / 129
  8. OPOLSKIE / 128
  9. ŚWIĘTOKRZYSKIE / 66
  10. MAŁOPOLSKIE / 57
  11. ZACHODNIOPOMORSKIE / 57
  12. WARMIŃSKO-MAZURSKIE / 38
  13. LUBELSKIE / 34
  14. MAZOWIECKIE / 33
  15. PODKARPACKIE / 21
  16. / 2
Powiaty:
  1. STAROGARDZKI / 163
  2. KOŚCIAŃSKI / 157
  3. WOLSZTYŃSKI / 120
  4. POZNAŃ / 105
  5. NOWOTOMYSKI / 92
  6. LESZCZYŃSKI / 82
  7. WIERUSZOWSKI / 80
  8. GRODZISKI / 73
  9. OSTROWSKI / 72
  10. POZNAŃSKI / 67
  11. KATOWICE / 56
  12. LESZNO / 55
  13. GDAŃSK / 51
  14. CZARNKOWSKO-TRZCIANECKI / 50
  15. TCZEWSKI / 45
  16. WODZISŁAWSKI / 43
Gminy:
  1. KOŚCIAN / 81
  2. ZBĄSZYŃ / 66
  3. WOLSZTYN / 60
  4. M. KATOWICE / 56
  5. M. LESZNO / 55
  6. M. GDAŃSK / 51
  7. ŚMIGIEL / 51
  8. OSTRÓW WIELKOPOLSKI / 44
  9. LUBICHOWO / 42
  10. ZBĄSZYNEK / 39
  11. M. BYDGOSZCZ / 39
  12. SIEDLEC / 37
  13. CZERSK / 36
  14. STAROGARD GDAŃSKI / 35
  15. TCZEW / 34
  16. POZNAŃ-STARE MIASTO / 34

forma żeńska równa formalnie męskiej: Mania

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Manina, Maniowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Manianka

inne: Manionka (forma gwarowa)

komentarz: Formant -ina tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka, -onka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym. Nazwiska odmężowskie z formantem-owa kobiety używają zwyczajowo.

  • Stanislaus Thabiszowycz, Iohannis Mana gener 1489 SSNO III 390
  • Swyąthoslaus, Andreas Manya, cmethones de Ląng 1500 SSNO III 390
  • Mania 1588, XVII, XVIII AntrP II 426
  • Maniowa fem. (por. też Manio) 1766 AntrP II 426
  • Manina fem. 1770 AntrP II 426
  • Manionka fem. (por. też Manio) 1785 AntrP II 426
  • Mania 1838 GórPow 143
  • Jacob Mania 1922 GórPow 143

  • od wyrazu pospolitego
    • przezwiskowe
      Mania, od gw. ap. mania 'człowiek leworęczny; lewa ręka' SW, MSGP
  • od nazwy własnej
    • odimienne
      lub Mani-a, skrócenie od wschodniosłow. im. Maniło (: hebr. immanu'el 'Bóg z nami', łac. Emmanuel, stukr. Manoił, ICh) lub od starop. im. złożonego Mano-mir (: prasłow. *maniti (sę) 'zwodzić', pol. mamić 'oszukiwać, mylić' Sstp, manić 'zwodzić, łudzić' SW), lub Ma-nia, od im. Maria (: hebr. Miriam o niejasnym pochodzeniu), ICh
  • pochodzenia obcego
    lub Mani-a, od niem. n. os. MANN (: stwniem. man 'człowiek, mężczyzna' ) NGerm, Gottsch 420

  • derywowane
    • z końcówką fleksyjną w funkcji formantu
      Mani-a
  • niederywowane
  • lub Mania

Poza granicami Polski także w formach adaptacyjnych Manya.

  • Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2009/ tom: II
  • H. Górnowicz, Słownik nazwisk mieszkańców Powiśla Gdańskiego / rok: 1992
  • Słownik staropolskich nazw osobowych / rok: 1971/ tom: III