MATYJA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Matyja

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Matyjina

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Matyjanka

komentarz: Formant -ina tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Matyja, Mateja RymNPol II 51
• Atestant(e) ... Mathya 1201 SSNO III 426
• Contra Mathiam, filium Janothe de Chechlo 1395 SSNO III 426
• Matyja 1675, XVII AntrP II 434
• (fem.) Matyina, Maty(j)ina 1789 AntrP II 434

• od nazwy własnej
  • odimienne
    Matyja, od im. Matyja (: im. Maciej, starop. Matyjasz, łac. Matthias, zob. Maciej), ICh

• niederywowane
Matyja

Mateja

Rzadszy niż Matyja wariant związany z wahaniem wokalizmu w motywującej nazwie osobowej

• USA / liczba wystąpień: 146 / źródło: http://www.britishsurnames.co.uk/
• Słowacja / liczba wystąpień: 61 / źródło: http://slovniky.juls.savba.sk
• Niemcy / liczba wystąpień: 56 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Norwegia / liczba wystąpień: 30 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Francja / liczba wystąpień: 24 / źródło: http://www.geopatronyme.com/cgi-bin/carte/nomcarte.cgi?nom
• Hiszpania / liczba wystąpień: 9 / źródło: http://www.ine.es/apellidos/formGeneral.do?vista=4
• Holandia / liczba wystąpień: 5 / źródło: http://www.cbgfamilienamen.nl
• Belgia / liczba wystąpień: 4 / źródło: www.familienaam.be
• Australia / liczba wystąpień: 3 / źródło: http://www.britishsurnames.co.uk/
• Szwajcaria / liczba wystąpień: 2 / źródło: http://www.verwandt.ch/
• Czechy / liczba wystąpień: 1 / źródło: http://www.kdejsme.cz
• Szwecja / liczba wystąpień: 1 / źródło: http://www.scb.se/Pages/NameSearch____259432.aspx

Wśród nazwisk motywowanych przez imiona staropolskie i chrześcijańskie wyróżnić można dwie podstawowe grupy: 1) formalnie równe pełnym lub skróconym, zdrobniałym formom imion, 2) powstałe od różnych imion w drodze derywacji słowotwórczej lub paradygmatycznej. Często nie można jednoznacznie stwierdzić czy mamy do czynienia z transonimizacją (przejściem z kategorii imion do kategorii nazwisk) czy z utworzeniem nazwiska w drodze derywacji. Podstawami tego typu nazwisk są najczęściej pełne i zdrobniałe imiona chrześcijańskie, rzadziej pełne lub skrócone imiona staropolskie. Nazwiska odimienne wywodzą się z deskrypcji opisowych mówiących o stosunku dwóch osób do siebie lub o charakterystyce konkretnej osoby. Pierwsze, tzw. patronimiczne, w drodze rozwoju doprowadziły do powstania konstrukcji syntetycznych z sufiksami –icz, -owicz, -ewicz, później też –ak, -an, -czyk i innymi sufiksami z podstawowym –k-, wyrażającymi relację ojciec-syn. Nazwiska te uległy stabilizacji w XVII-XVIII w. i potocznie kojarzone są z nazwiskami mieszczan (w tej grupie społecznej występowały najczęściej). Drugie wywodzą się z deskrypcji imię + imię, przy czym imię występujące na drugim miejscu stawało się potencjalnym nazwiskiem niezależnie od tego, czy pełniło pierwotnie funkcję drugiego imienia, patronimu czy zdrobniałej, spieszczonej formy pełnego imienia.

• ISD: Matyja

• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2009/ tom: II
• Słownik staropolskich nazw osobowych / rok: 1971/ tom: III
• K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny / rok: 2001/ tom: II