Ogólna liczba: 8300
Kobiety: 4284
Mężczyźni: 4016
Ranga: 470
forma żeńska równa formalnie męskiej: Mierzejewski
forma żeńska z formantem paradygmatycznym -a: Mierzejewska
Mierzejowski, Mirzejewski (zob.)
Mierzejowski - wariant morfologiczny z suf. -ski rozszerzonym morfemem -ow-, Mirzejewski - odmianka ze zmianą -e- > -i-
Nazwiska motywowane nazwami miejscowymi wyrażają stosunki własnościowe lub przestrzenne nazywanej osoby i miejscowości. Cechą charakterystyczną tych nazwisk jest sufiks –ski i jego rozszerzenia –ewski, -owski, -eński, -iński-yński itp. Nielicznie występują nazwiska z przymiotnikowym sufiksem –ny motywowane przez wyrażenia przyimkowe sytuujące np. gospodarstwo w terenie (typ Konieczny, Zadrożny). Sporadycznie spotyka się nazwiska formalnie równe nazwom geograficznym (typu Wisła) stanowiące przeniesienie z płaszczyzny toponimicznej do antroponimicznej bez dodatkowych wykładników formalnych. Stosunkowo nieliczna grupę tworzą nazwiska motywowane nazwami miejscowymi na –sk, -sko, w których funkcję formantu pełni końcówka fleksyjna (typ Buski). Nazwiska odmiejscowe wywodzą się z deskrypcji określonych informujących skąd pochodzi dany człowiek, a więc wyrażających relacje przynależności lub własności do posiadanej lub zamieszkiwanej miejscowości, np. Zawist de Camyn. Przekształciły się one w konstrukcje syntetyczne: 1) Zawist de Camyn > Zawist Kamiński; 2) Zawist de Camyn > Zawist Kamień. Utraciły one równocześnie element opisowy, a na plan pierwszy wysunęła się funkcja identyfikowania jednostki. W dawnej Polsce syntetyczne formacje na –ski najliczniejsze były w warstwie szlacheckiej. Najszybciej też uległy stabilizacji, zyskały wyznaczniki nazwiskowości (stałość, rodzinność), a także zyskały prestiż „dobrego” nazwiska, stały się modelem strukturalnym, na wzór którego tworzono nazwiska od podstaw imiennych (np. Adamski) i apelatywnych (np. Nawrocki).