MITKA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Mitka

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Mitczyna

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Mitczanka, Mitkówna

komentarz: Formant -yna tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym. Natomiast nazwiska odojcowskie z formantem -ówna kobiety używają zwyczajowo.

• Mitka // Mytka 1510, XVII, XVIII AntrP III 89
• Jacoo Mitka 1741 NZłot II 59
• Anna Mitkowna 1778 NZłot II 59

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Mitka, od gw. ap. mitka 'nitka' MSGP
• od nazwy własnej
  • odimienne
    lub Mit-ka, od n. os. Mita, zob. Mita

• derywowane
• z sufiksem
  Mit-ka , od n. os. Mit, Mita, z suf. -ka w funkcji patronimicznej
• niederywowane
lub Mitka < gw. ap. mitka

• Słowacja / liczba wystąpień: 129 / źródło: https://slovnik.juls.savba.sk/?w=Mitka&s=exact&c=t944&cs=&d=priezviska#
• Czechy / liczba wystąpień: 34 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Mitka/hustota/
• Niemcy / liczba wystąpień: 16 / źródło: http://legacy stoepel.net/en/Default.aspx
• Szwecja / liczba wystąpień: 10 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Mitka
• Norwegia / liczba wystąpień: 4 / źródło: http://www.ssb.no/navn

• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2011/ tom: III
• L. B. Sudakiewicz, Słownik nawisk mieszkańców Ziemi Złotowskiej / rok: 2012/ tom: II