MORA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Mora

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Morzyna

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Morzanka

komentarz: Formant -yna tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Mora 1527, XVII, XVIII AntrP III 97
• Laboriosi Laurentii Mora 1681 NBrań 297

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Mora, od prasłow. *mora 'zmora, mara' , lub od starop. mora 'sykomor lub morwa' Sstp, por. NAp
• od nazwy własnej
  • odimienne
    lub Mor-a, od n. os. Mor (: ap. mór 'zaraza' lub skrócona postać od im. Maurycy, zob. Moryc, lub Morel, zob. Morel, lub od starop. imion złożonych z Morzy- w pierwszej części, por. czas. morzyć 'uśmiercać, zabijać' Sstp)
  • od nazw herbowych
    lub Mora, od n. herbu Mora, por. NHer

• derywowane
• z końcówką fleksyjną w funkcji formantu
  Mor-a < n. os. Mor
• niederywowane
Mora < ap. mora lub n. herbu Mora

• Niemcy / liczba wystąpień: 416 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Czechy / liczba wystąpień: 149 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Mora/hustota/
• Norwegia / liczba wystąpień: 77 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Szwecja / liczba wystąpień: 68 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Mora
• Słowacja / liczba wystąpień: 26 / źródło: https://slovnik.juls.savba.sk/?w=Mora&s=exact&c=J5b1&cs=&d=priezviska#
• Dania / liczba wystąpień: 8 / źródło: http://www.danskernesnavne.navneforskning.ku.dk/personnavne.asp

Poza granicami Polski także w formie adaptacji graficznej Morra.

• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2011/ tom: III
• P. Złotkowski, Antroponimia historyczna mieszczan i chłopów Brańska i okolic w ujęciu statycznym i dynamicznym / rok: 2017