MAŃKA

Ogólna liczba: 5438

Kobiety: 2743

Mężczyźni: 2695

Ranga: 827

Województwa
  1. ŚLĄSKIE / 2606
  2. WIELKOPOLSKIE / 558
  3. LUBELSKIE / 515
  4. MAŁOPOLSKIE / 262
  5. OPOLSKIE / 223
  6. ŁÓDZKIE / 221
  7. DOLNOŚLĄSKIE / 175
  8. ŚWIĘTOKRZYSKIE / 167
  9. WARMIŃSKO-MAZURSKIE / 145
  10. MAZOWIECKIE / 139
  11. ZACHODNIOPOMORSKIE / 122
  12. KUJAWSKO-POMORSKIE / 108
  13. POMORSKIE / 106
  14. LUBUSKIE / 48
  15. PODKARPACKIE / 43
  16. / 2
Powiaty:
  1. LUBLINIECKI / 327
  2. BĘDZIŃSKI / 257
  3. RUDA ŚLĄSKA / 187
  4. RYBNIK / 176
  5. PUŁAWSKI / 158
  6. PSZCZYŃSKI / 153
  7. KATOWICE / 152
  8. RYBNICKI / 135
  9. LUBLIN / 132
  10. POZNAŃ / 95
  11. SIERADZKI / 94
  12. WODZISŁAWSKI / 90
  13. TARNOGÓRSKI / 87
  14. KIELECKI / 82
  15. OŚWIĘCIMSKI / 81
  16. CHORZÓW / 75
Gminy:
  1. M. RUDA ŚLĄSKA / 187
  2. M. RYBNIK / 176
  3. LUBLINIEC / 160
  4. M. KATOWICE / 152
  5. M. LUBLIN / 132
  6. PSZCZYNA / 125
  7. M. CHORZÓW / 75
  8. KURÓW / 74
  9. M. LESZNO / 71
  10. M. ŚWIĘTOCHŁOWICE / 70
  11. PSARY / 64
  12. PAWONKÓW / 63
  13. M. TYCHY / 62
  14. WRĘCZYCA WIELKA / 60
  15. BĘDZIN / 59
  16. LYSKI / 57

forma żeńska równa formalnie męskiej: Mańka

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Mańczyna

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Mańczanka

komentarz: Formant -yna tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

  • Ad ... peticiones ... Nicolai Manika 1388 SSNO III 391
  • Ex parte tocius capituli Poznaniensis veniens discretus dominus Nicolaus Maynika (!) 1416 SSNO III 391
  • Mancowa ... honeste Dorothee, olim consorti famosi Mathie Manyek, balneathoris Leopoliensis 1461 SSNO III 392
  • Mańczyna fem. 1535 AntrP II 426
  • Mańka 1564, XVII, XVIII AntrP II 426
  • Joseph Manka, kuśnierz 1853 NOpol 182
  • Catharina Mańka 1877 NOpol 182
  • Anton, Maria, Johanna Mainka 1890 NOles 83

  • od wyrazu pospolitego
    • przezwiskowe
      Mańka, od ap. mańka 'lewa ręka' SXVI
  • od nazwy własnej
    • odimienne
      lub Mań-ka, od n. os. Mania, zob. Mania

  • derywowane
    • z sufiksem
      Mań-ka < n. os. Mania, z suf. -ka w funkcji patronimicznej
  • niederywowane
  • lub Mańka < ap. mańka

Poza granicami Polski w formach Manka i Mainka.

  • Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2009/ tom: II
  • Słownik staropolskich nazw osobowych / rok: 1971/ tom: III
  • D. Lech, Nazwy osobowe dziewiętnastowiecznych mieszkańców Opola / rok: 2004