MIĘTKA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Miętka

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Miętczyna

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Miętczanka

komentarz: Formant -yna tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Miętka, Mientka 1573, XVII AntrP III 81
• Josephina Mientka 1908 GórPow 149

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Miętka, od ap. miętka 'mięta; gw. jętka' MSGP
• od nazwy własnej
  • odimienne
    lub Mięt-ka, od n. os. Mięta (: ap. mięta Sstp)

• derywowane
• z sufiksem
  Mięt-ka < n. os. Mięta, z suf. -ka w funkcji patronimicznej lub deminutywnej
• niederywowane
lub Miętka < ap. miętka

Mientka

Wariant oddający graficznie wymowę samogłoski nosowej ę przed spółgłoską zwartą t

• Niemcy / liczba wystąpień: 16 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Słowacja / liczba wystąpień: 1 / źródło: https://slovnik.juls.savba.sk/?w=mietka&c=U4d3&d=priezviska

Poza granicami Polski w formie adaptacji graficznej Mietka (bez znaku diakrytycznego).

• H. Górnowicz, Słownik nazwisk mieszkańców Powiśla Gdańskiego / rok: 1992
• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2011/ tom: III