PINDUR

forma żeńska równa formalnie męskiej: Pindur

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Pindurowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Pindurówna

inne: Pindurka

komentarz: Formant -owa tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -ówna odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie kobiety używają zwyczajowo. Natomiast nazwiska odmężowskie z formantem -ka znane są w języku mówionym.

• Pindor, Pindur 1577, XVII, XVIII AntrP III 369
• Pindorka, Pindurka fem. 1684 AntrP III 369

• od nazwy własnej
  • odimienne
    Pind-ur, od n. os. Pinda, zob. Pinda
• pochodzenia obcego
  lub Pindur, od niem. n. os. Pinder, skrócenie od germ. imion złożonych z BIND w pierwszej części (: longob. bando 'chorągiew, sztandar'). Formy z P- nagłosowym powstały pod wpływem dialektów bawarsko-austriackich. NGerm, Gottsch 194.

• derywowane
• z sufiksem
  Pind-ur
• niederywowane
lub Pindur

• Czechy / liczba wystąpień: 216 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Pindur/hustota/
• Niemcy / liczba wystąpień: 136 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Słowacja / liczba wystąpień: 12 / źródło: https://slovnik.juls.savba.sk/?w=Pindur&s=exact&c=R50b&cs=&d=priezviska#
• Szwecja / liczba wystąpień: 3 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Pindur

• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2011/ tom: III