RABA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Raba

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Rabina

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Rabianka

komentarz: Formant -ina tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Raba 1503, XVII, XVIII AntrP IV 195
• bapt. Christophorum Adalberti Raba 1743 NZłot II 134
• Catherina Rabowna 1916 GórPow 184

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Raba, od gw. ap. raba 'maciora, świnia prośna' MSGP
• od nazwy własnej
  • odimienne
    lub Rab-a, od n. os. Rab (: ap. rab 'sługa, niewolnik' SEB,
• pochodzenia obcego
  lub od niem. n. os. Rab , niem. rab, rabe 'kruk' NGerm

• derywowane
• z końcówką fleksyjną w funkcji formantu
  Rab-a
• niederywowane
lub Raba

• Niemcy / liczba wystąpień: 456 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Czechy / liczba wystąpień: 170 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Raba/hustota/
• Szwecja / liczba wystąpień: 19 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Raba
• Słowacja / liczba wystąpień: 6 / źródło: https://slovnik.juls.savba.sk/?w=Raba&s=exact&c=5fe7&cs=&d=priezviska#
• Dania / liczba wystąpień: 5 / źródło: http://www.danskernesnavne.navneforskning.ku.dk/personnavne.asp

Poza granicami Polski także w formie adaptacji graficznej Rabba.

• DFD: Rab
• DFD: Rabe

• H. Górnowicz, Słownik nazwisk mieszkańców Powiśla Gdańskiego / rok: 1992
• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2013/ tom: IV
• L. B. Sudakiewicz, Słownik nawisk mieszkańców Ziemi Złotowskiej / rok: 2012/ tom: II