ROMAŃCZUK

forma żeńska równa formalnie męskiej: Romańczuk

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Romańczukowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Romańczukówna

komentarz: Formant -owa tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -ówna odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie kobiety używają zwyczajowo.

• Romańczuk, Romanczuk, Romeńczuk RymNPol I 358
• Z Marcinem Romanczukiem (z Białegostoku) 1757 AntrP IV 213
• Laborioso Laurentio Romańczuk 1812 NBrań 344

• od nazwy własnej
  • odimienne
    Romań-cz-uk, od n. os. Roman-ek, zob. Roman . Sufiks -uk jest wschodniosłowiańskim (białoruskim, ukraińskim) odpowiednikiem polskiego -ik -yk i ma znaczenie patronimiczne ('syn Romanka').

• derywowane
• z sufiksem
  Romańcz-uk < n. os. Romanek lub Romań-czuk < n. os. Roman; suf. -uk (rozszerzony -czuk) w funkcji patronimicznej

Romanczuk, Romeńczuk

Wariant graficzny z utratą miękkości i wariant z przejściem -a- w -e-, być może pod wpływem wschodniosłowiańskim. Poza Polską nazwisko występuje wyłącznie w wariancie Romanczuk.

• USA / liczba wystąpień: 529 / źródło: http://www.britishsurnames.co.uk/
• Australia / liczba wystąpień: 15 / źródło: http://www.britishsurnames.co.uk/
• Niemcy / liczba wystąpień: 8 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Hiszpania / liczba wystąpień: 6 / źródło: http://www.ine.es/
• Norwegia / liczba wystąpień: 6 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Austria / liczba wystąpień: 4 / źródło: http://www.verwandt.at

Nazwisko zarówno w przeszłości, jak i obecnie charakterystyczne dla pogranicza polsko-białoruskiego i polsko-ukraińskiego. (białostockie, lubelskie, zamojskie). Poza granicami Polski w formie adaptacji graficznej Romanczuk (bez znaku diakrytycznego), Romanchuk.

• K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny / rok: 1999/ tom: I
• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2013/ tom: IV
• P. Złotkowski, Antroponimia historyczna mieszczan i chłopów Brańska i okolic w ujęciu statycznym i dynamicznym / rok: 2017