RUDKA

Ogólna liczba: 366

Kobiety: 199

Mężczyźni: 167

Ranga: 15544

Województwa
  1. MAŁOPOLSKIE / 78
  2. ŚLĄSKIE / 64
  3. PODKARPACKIE / 60
  4. MAZOWIECKIE / 57
  5. ZACHODNIOPOMORSKIE / 38
  6. ŚWIĘTOKRZYSKIE / 23
  7. DOLNOŚLĄSKIE / 18
  8. POMORSKIE / 14
  9. / 9
  10. OPOLSKIE / 7
  11. LUBUSKIE / 3
  12. WARMIŃSKO-MAZURSKIE / 2
  13. ŁÓDZKIE / 1
  14. PODLASKIE / 1
Powiaty:
  1. BOCHEŃSKI / 42
  2. RZESZOWSKI / 25
  3. BIAŁOGARDZKI / 23
  4. ROPCZYCKO-SĘDZISZOWSKI / 23
  5. M.ST.WARSZAWA / 17
  6. RADOM / 14
  7. TARNÓW / 14
  8. KRAKÓW / 13
  9. TARNOGÓRSKI / 11
  10. KIELCE / 9
  11. / 9
  12. RADOMSKI / 9
  13. GLIWICE / 9
  14. ZABRZE / 8
  15. KIELECKI / 8
  16. GDYNIA / 7
Gminy:
  1. BOCHNIA / 42
  2. BIAŁOGARD / 23
  3. TYCZYN / 20
  4. ROPCZYCE / 18
  5. M. TARNÓW / 14
  6. M. RADOM / 14
  7. M. KRAKÓW / 13
  8. / 9
  9. M. GLIWICE / 9
  10. M. KIELCE / 9
  11. TARNOWSKIE GÓRY / 8
  12. M. ZABRZE / 8
  13. JEMIELNICA / 7
  14. M. GDYNIA / 7
  15. M. GDAŃSK / 6
  16. M. SZCZECIN / 6

forma żeńska równa formalnie męskiej: Rudka

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Rudczyna

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Rudczanka

komentarz: Formant -yna tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

  • Rudka 1789 AntrP IV 221

  • od wyrazu pospolitego
    • przezwiskowe
      Rudka, od ap. rudka 'błoto, mokradło' SW
  • od nazwy własnej
    • odimienne
      lub Rud-ka, od n. os. Ruda, zob. Ruda

  • derywowane
    • z sufiksem
      Rud-ka < n. os. Ruda, z suf. -ka w funkcji patronimicznej
  • niederywowane
    • lub Rudka < ap. rudka

  • Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2013/ tom: IV