SZELIGA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Szeliga

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Szeliżyna

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Szeliżanka

komentarz: Formant -yna tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Johannes Szeliga 1392 SSNO V 301
• Szeliga 1519, XVII, XVIII AntrP V 59
• Scheliga 1884 GórPow 217

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Szel-iga, może od czas. szaleć, szeleć' Sstp, por. NAp
• od nazwy własnej
  • od nazw herbowych
    lub Szeliga, od n. herbowej Szeliga, por. NHer
• pochodzenia obcego
  lub Szeliga, od niem. n. os. Selig (: śrwniem. saelec 'szczęśliwy' Gottsch 535

• derywowane
• z sufiksem
  Szel-iga
• z końcówką fleksyjną w funkcji formantu
  Szelig-a
• niederywowane
lub Szeliga

zob. Szeluga, Seliga

Wariant Szeluga ze zmianą fonetyczną -li- > -lu-, forma Seliga być może z cechą mazurzenia

• Niemcy / liczba wystąpień: 872 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Czechy / liczba wystąpień: 89 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Szeliga/hustota/
• Norwegia / liczba wystąpień: 20 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Szwecja / liczba wystąpień: 10 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Szeliga
• Słowacja / liczba wystąpień: 4 / źródło: https://slovnik.juls.savba.sk/?w=Szeliga&s=exact&c=V581&cs=&d=priezviska#
• Dania / liczba wystąpień: 3 / źródło: http://www.danskernesnavne.navneforskning.ku.dk/personnavne.asp

Poza granicami Polski także w formie adaptacji graficznej Scheliga.

• H. Górnowicz, Słownik nazwisk mieszkańców Powiśla Gdańskiego / rok: 1992
• Słownik staropolskich nazw osobowych / rok: 1977/ tom: V
• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2015/ tom: V