przezwiskowe Turski, od starop. przym. turski 'turecki' SEB
od nazwy własnej
odmiejscowe lub Tur-ski, od n. m. Tur, sier., gm. Wartków, Turzyn, częst., gm. Lelów, Turza Mała i Turza Wielka, płoc., gm. Brudzeń Duży, lub Tursk-i, od n. m. Tursko, kal., gm. Gołuchów, Tursko Małe i Tursko Wielkie, tarnob., gm. Połaniec i gm. Osiek
derywowane
z sufiksem Tur-ski < n. m. typu Tur, Turzyn, Turza, z suf. -ski wskazującym pierwotnie na pochodzenie z danej miejscowości lub jej posiadanie
z końcówką fleksyjną w funkcji formantu lub Tursk-i < n. m. Tursko