Ogólna liczba: 4429
Kobiety: 2320
Mężczyźni: 2109
Ranga: 1097
forma żeńska równa formalnie męskiej: Weber
forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Weberowa
forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Weberówna
komentarz: Formant -owa tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -ówna odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie kobiety używają zwyczajowo.
Nazwiska niemieckie w krajach niemieckojęzycznych utrwalały się od 12 wieku, choć nie były wówczas jeszcze dziedziczne. Miały początkowo charakter opisowy, wyrażając stosunki, rodzinne, pochodzenie z konkretnej miejscowości, charakterystyczne cechy wyglądu i charakteru, zawód i pełnioną funkcję. Wśród szlachty nazwisko tradycyjne utrwaliło się na początku XV wieku, w pozostałych warstwach społecznych dopiero w XVII i XVIII wieku. Dopiero od 1875 roku wprowadzono w Rzeszy Niemieckiej urzędy stanu cywilnego i nazwiska zyskały status prawny i stałą pisownię. Większość nazwisk niemieckich wywodzi się od nazw zawodów i funkcji, imion ojców lub matek, właściwości osoby, miejscowości, z której nosiciel pochodził, cech szczególnych miejsca zamieszkania. Uderzające jest, że wśród najczęstszych 100 nazwisk niemieckich blisko połowa wywodzi się z określeń zawodów i funkcji urzędowych. Do najczęściej spotykanych nazwisk niemieckich należą: Müller, Schmidt, Schneider, Fischer, Weber, Meyer. W języku polskim pojawiły się wraz z osadnikami niemieckimi najwcześniej na Śląsku, Wielkopolsce oraz południowym pasie Małopolski, począwszy od XIII-XV wieku i stopniowo ulegały polonizacji, dając w efekcie wiele wariantów. Dziś zachowują albo pisownie oryginału albo formę spolszczoną. Tak jak nazwiska polskie podlegają odmianie. W zakończeniu -er nazwisk niemieckich pozostawiamy w przypadkach zależnych samogłoskę e, z wyjątkiem Luter, Lutra, Wagner, Wagnera, Weber, Webera i podobnych. W wypadku nazwisk niemieckich o zakończeniu -el usuwamy –e- w przypadkach zależnych, np: Diesel, Diesla. Nazwiska niemieckie zakończone na -e, -i odmieniają się jak przymiotniki, np. Boehme, Boehmego, Zwingli, Zwingliego. Nazwiska niemieckie zakończone na -au odmieniają się jak rzeczowniki męskie (np. admirał); w miejscowniku nie odmieniają się, np. Lenau, Lenaua, Lenauowi, z Lenauem, o Lenau. Nazwiska niemieckie zakończone na -th otrzymują końcówki polskie, np. Roth, Rotha, Rothowi, z Rothem, o Rocie. Na liście 50 najpopularniejszych nazwisk w Niemczech Weber zajmuje piątą pozycję.