WALAS

forma żeńska równa formalnie męskiej: Walas

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Walasowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Walasówna

komentarz: Formant -owa tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -ówna odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie kobiety używają zwyczajowo.

• Walas(z) 1540, XVII, XVIII Antr VI 158
• Walas, Walasz, Walaś XX RymNPol II 647

• od nazwy własnej
  • odimienne
    Wal-as, od n. os Wal, zob. Wal

• derywowane
• z sufiksem
  Wal-as

Walasz, Walaś

Warianty oddają też oboczną postać sufiksu -as, -asz, -aś. Walasz ma 135 nosicieli, mieszkających przede wszystkim w woj. śląskim i wielkopolskim

• USA / liczba wystąpień: 365 / źródło: http://www.britishsurnames.co.uk/
• Niemcy / liczba wystąpień: 72 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Francja / liczba wystąpień: 65 / źródło: http://www.geopatronyme.com/cgi-bin/carte/nomcarte.cgi?nom
• Słowacja / liczba wystąpień: 31 / źródło: http://slovniky.juls.savba.sk
• Australia / liczba wystąpień: 13 / źródło: http://www.britishsurnames.co.uk/
• Dania / liczba wystąpień: 10 / źródło: http://www.danskernesnavne.navneforskning.ku.dk/personnavne.asp
• Norwegia / liczba wystąpień: 10 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Hiszpania / liczba wystąpień: 9 / źródło: http://www.ine.es/apellidos/formGeneral.do?vista=4
• Holandia / liczba wystąpień: 8 / źródło: http://www.cbgfamilienamen.nl
• Szwecja / liczba wystąpień: 8 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Walas
• Czechy / liczba wystąpień: 6 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Walas/hustota/
• Belgia / liczba wystąpień: 4 / źródło: www.familienaam.be

Wśród nazwisk motywowanych przez imiona staropolskie i chrześcijańskie wyróżnić można dwie podstawowe grupy: 1) formalnie równe pełnym lub skróconym, zdrobniałym formom imion, 2) powstałe od różnych imion w drodze derywacji słowotwórczej lub paradygmatycznej. Często nie można jednoznacznie stwierdzić czy mamy do czynienia z transonimizacją (przejściem z kategorii imion do kategorii nazwisk) czy z utworzeniem nazwiska w drodze derywacji. Podstawami tego typu nazwisk są najczęściej pełne i zdrobniałe imiona chrześcijańskie, rzadziej pełne lub skrócone imiona staropolskie. Nazwiska odimienne wywodzą się z deskrypcji opisowych mówiących o stosunku dwóch osób do siebie lub o charakterystyce konkretnej osoby. Pierwsze, tzw. patronimiczne, w drodze rozwoju doprowadziły do powstania konstrukcji syntetycznych z sufiksami –icz, -owicz, -ewicz, później też –ak, -an, -czyk i innymi sufiksami z podstawowym –k-, wyrażającymi relację ojciec-syn. Nazwiska te uległy stabilizacji w XVII-XVIII w. i potocznie kojarzone są z nazwiskami mieszczan (w tej grupie społecznej występowały najczęściej). Drugie wywodzą się z deskrypcji imię + imię, przy czym imię występujące na drugim miejscu stawało się potencjalnym nazwiskiem niezależnie od tego, czy pełniło pierwotnie funkcję drugiego imienia, patronimu czy zdrobniałej, spieszczonej formy pełnego imienia.

• ISD: Walas

• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2014/ tom: VI
• K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny / rok: 2001/ tom: II